در لغت، فال بهمعنیِ پیشبینی و پیشگوییِ آینده در زمینهٔ رویدادی خوب یا بد براساس دیدهها و شنیدههاست. چنانکه کسی با دیدنِ زیبارویی یا در مواجهه با اتفاقِ ناگواری در هنگامِ صبح، پیشبینی میکند که روزِ خوب یا بدی خواهد داشت. بر این اساس، حافظ هنگامِ بهیادآوردنِ چهرهٔ معشوقِ زیباروی، پیشبینی میکند که به خواستهاش خواهد رسید و آن را «فالِ نکو» مینامد که سببِ «حال نکو» میشود. چون شنیدنِ آوازِ خوش و دیدنِ رویِ زیبا، شگون دارد و حالِ شنونده و بیننده را خوش میکند، فال را نکو میسازد و رسیدن به وصال را پیشبینی میکند.
فالِ حافظ بهمعنی استفاده از دیوانِ حافظ برای برای پیشگوییِ سرنوشت و رفعِ تردید و خوب یا بد بودنِ عاقبتِ کاری یا استعلام از احوالِ شخصِ غایبی است.